22 Aralık 2010 Çarşamba

Ah benim keşkelerim...

Hiç girmeseydin hayatıma keşke..
Seni hiç tanımamış,dikkatini çekmemiş,dikkatimi çekmek için uğraşmamış,konuşmamış,görüşmemiş, seni hiç etkilememiş,senden hiç etkilenmemiş olsaydım keşke..

Herkesten farklı olduğunu söylememiş,ben bunu hissetmemiş, içindeki o farklılığı keşfetmeye yönelik merakımı uyandırmamış olsaydın keşke..

Sinemaya gitmeyi teklif etmemiş,ben kabul etmemiş,orda elimi tutmayamı çalışıcak tedirğinliğini yaşamamış,hatta sen elimi tutmuş olsaydın ve o tedirginliğimi doğruladığın için sana kızmış ve bir daha da hiç görüşmemiş olsaydık keşke..

Seni hiç evime davet etmemiş sen gelmemiş,adresimi bilmemiş,kapımı çalmamış ,ben kapıyı sana açmamış olsaydım... günler günleri kovalamamış, aylar aylardan kaçmamış, sonbahar gelmemiş yapraklar kuruyup dallarından düşmemiş, rüzgar esmemiş ardından yağmuru getirmemiş, kar diz boyu olmamış soğuktan ellerim üşümemiş ve sen ısıtmak için ellerimi ellerine almamış olsaydın keşke...

Aklım sana düşmemiş,kalbim yer vermemiş,hayallerime eklenmemiş,yanında kendimi güvende hissetmemiş,sen o güveni bana vermemiş olsaydın... Huzur aradığını ve bende bulduğunu hiç söylememiş,bende neyi arıyorsan tam şu anda oradasın aslında dememiş olsaydım keşke...

Korktum biliyor musun?çok korktum önceleri..
Bu güçlü kadının içinde ne kadar büyük korkular olduğunu sen bilmezdin..göstermezdim ki.ama gördün sonunda!
Sana aşık olmaktan,tutulmaktan,sevmekten korktum evet...Senin de beni ( çok zaman sonra söylediğin ) henüz kazanmadan, kaybetmekten kortuğun gibi bir korku değildi bu biliyorsun..

Senin aradığın huzur,ilgi,sevgi,sahiplenme ve o nerde gizli olduğunu benim bile bilmediğim kıskançlık duygularımı kullanmayalı çok zaman olmuştu..Sana istediklerinden çok daha fazlasını verdim.verdim evet!.Kendimi de seninle yeniden keşfettim, daha çok tanıdım bende olan benleri....

Yarım kaldık.


Mantıklı davranmasaydım,bıraksaydım duygularımı yine dört nala koşsalardı sağa sola..sokmasaydım mantığımı o arenaya... ederdi ..devam ederdi ..bitmezdi biliyorum.sende biliyorsun.. biliyoruz işte.. hata olduğunu bilerek hata yapsaydım yine ve sen beni anlamasaydın keşke..
Görüşmeyelim dediğimde kolay kabullenmeseydin,kızgınlıkla ruhsuz olduğumu söylemeseydin,ki sen herkesten çok bilenken ruhumun ne kadar derin ve kırılgan olduğunu...
Zaman demiştim zaman...Zamanla unuturum...Zamanla unutursun...Zamanla unuturuz..
O zamanı verdim kendimedesana da...vermek istemeye istemeye...
Seni üzmek,beni üzmek,zamanla daha çok ,çokçok bizi üzmek istemedim...
Seni düşünüyorum,seni özlüyorum ve sen bunları hep bileceksin...
Beni düşüneceksin,beni özleyeceksin ve ben de bunları hep bileceğim...
Beni yine anla(ma) Ben ki kendimi bile anlamazken...